minął weekend, nie można powiedzieć żeby minął spokojnie :D
dziś doszłam już jednak do siebie... sobotnia imprezę uważam za imprezę roku! zgubiłam co prawda skarpetki, 2 godziny chodziłam po lesie, wpadłam w wodę po kolana etc ale warto było!
W pracy przypłaciłam to zgonem, ale kto przejmowałby się szczegółami?
to z mijających wydarzeń ziemskich...
z przemyśleń?
1. nigdy nie zakumam niektórych strategi życiowych co właśnie uświadomiła mi moja najlepsza przyjaciółka, która znów wytłumaczyłam mi, że ludzie zachowują się dziwnie bo to taka gra... no ok wyjaśniła mi trochę co jeszcze nie tłumaczy faktu na który przez całe życie szukam odpowiedzi - PO CO LUDZIE KOMPLIKUJĄ SOBIE SAMI ŻYCIE... nie wiem co nie zmienia faktu, że tak jest.
2. uświadomiłam sobie, iż pomimo faktu powyżej - jestem geniuszem :D
3. co z mojej genialności wyniknie jeszcze nie wiem, ale póki co w moim mefistofolowskim planie(cokolwiek by to nie oznaczało) wszystko idzie dobrze a nawet lepiej, więc....
4. życie jest wredne muszę robić nadgodziny i chodzić do pracy co uważam za wielce niesprawiedliwe !
5. nareszcie znalazłam piosenkę na You Tubie której szukałam- teraz katuję wszystkich dookoła od rana nią (nie nie mam wyrzutów sumienia)
6. pragnę stwierdzić, że życie jest piękne!
Ps.
7. wiedział któs ze minoł pisze się minął ?

Realiści

...są takie momenty w życiu, że przewidujesz jak ze szklanej kuli, ciąg dalszy wydarzeń(w duchu licząc, że to nie będzie prawda). Realiści niestety mają przechlapane bo są pozbawieni iluzji. Zawsze w życiu są jakieś plusy i minusy, z tym też trzeba się pogodzić...
Czy stąd pochodzi mój sceptycyzm i ironia?
prawdopodobnie tak.
Zabawnie jest siedzieć, próbować coś zrobić, a jednocześnie przed Twoimi oczami ukazują się jak w kalejdoskopie wzory, które przewidziałeś.
....dobra muszę przyznać, że czekanie nie jest moją najlepszą stroną...
w sumie najlepiej jest rozkręcić machinę i pójść sobie sadzić marchewkę
dobrze rozkręcona machnina załatwi wszystko za Ciebie :D
Teoria - teorią a mnie dziś i tak postrzelała kurwica... nie ma jednak tego złego co by na dobre nie wyszło... tego, też jestem pewna. poza tym zbliża się weekend - relaks być może też wypad ze znajomymi na kręgle :P

Kto ukradł lato?

hmmm. to była dość długa nieobecność...
ale postanowiłam reaktywować bloga w sumie nie wiem na jak długo.
w czasie nieobecności można tylko napisać, że wiele się wydarzyło w moim życiu i był to niezwykle wręcz pracowity rok.
Terminy goniły się wzajemnie a ja staram się coraz bardzie znaleźć po prostu czas dla siebie, zresztą od miesiąca się już szukam, chyba z coraz większym skutkiem.
Z nowości po tak długiej nieobecności - wyszłam za mąż, zapisałam się do organizacji, kupiłam kota (oficjalnie Maro nieoficjalnie - Zaraza), rozpoczęłam Szkołę językową(bo nie mam matury miedzy narodowej i potrzebny mi papier tutejszy), przygotowuję się do wyższej edukacji tutaj jako grafik multimedialny(tak wiem masakra), dodatkowo jeszcze trochę tam po podróżowałam(2 tygodnie w Indiach). Rok i ciekawy i nie do końca. Pozytywny bo poznałam strasznie dużo pozytywnych ludzi, sporo osiągnęłam. Destruktywny bo natężenie takie zaczęło powodować rozpad mojej jaźni... a nic nie zapowiada zwolnienia tępa.. zresztą czy ja jestem w stanie zwolnić?
Chyba nie.
Przemyślenia?
Są owszem i to nawet za dużo jak na jednego bloga, więc spróbuję się nimi dzielić jakoś systematycznie...
Dzisiaj samo poczucie zdecydowanie dziwne...
Dziwna pogoda i standardowo u mnie depresja sezonowa, która potrafi objawiać się dość niecodziennie i razić w otoczenie.
Dziwne zdarzenia w ciągu ostatnich trzech tygodni (za dziwne jak na moja prostą rozpędzoną duszę). Poznaliście kogoś dziwnego, kto nagle z butami wchodzi do waszej bezpiecznej piaskownicy i zaczyna stawiać tam babki, które Wam się podobają? bo ja tak mam i zastanawiam się czy zabić czy pobudować razem...
Dziwny czas oczekiwania - dlaczego za każdym razem jeśli czegoś mocno chcesz właśnie tej jednej rzeczy nie możesz mieć, kiedy inne same kładą Ci się pod stopy? mało tego Ty nawet nie wiesz czy jej nie możesz mieć, Ty musisz po prostu czekać... (czy ja już pisałam jaką reakcję łańcuchową wywołuje u mnie czekanie?)
Dziwni ludzie, chodź pewnie to ja mam dziwny nastrój, generalnie większość ludzi, których mijam ostatnio, wydają się jak senne zjawy bez znaczenia, których za chwilę nie pamiętam...
W ogóle co określa imperatywy w życiu, co ma taką moc? Reguły społeczne? Normy narzucone z zewnątrz? (tak to było pytanie bez odpowiedzi, ale gdyby ktoś się pokusił i trafił z odpowiedzią oddam cały dobytek, to tak na marginesie).
W ogóle mam takie dziwne poczucie, że moje stopy są zamoczone w dziwnej cieczy, przyjemnie je chłodzącej. Czuję, że woda w której stoję zmienia bieg ale jeszcze nie wiem gdzie mnie poniesie, wiem tylko że czas zmian nadchodzi.
W głowie pustka - mówię o pustce twórczej... siadam nad projektami, czasem coś wstawię na półprofesjonalnalnym portalu dla twórców... poza tym dochodzę do wniosku, że moje prace są smutne. Doprawdy dziwny to czas. Nienawidzę zimy tego też jestem pewna, ale tego jestem pewna od momentu uzyskania świadomości(jakiś pewnie 3 rok życia). Zimno, źle i kulawo. Dziękuje Bogu lub Losowi za to że są znajomi. Oni mają tak samo i to mnie pociesza.
Kto ukradł LATO? podejrzanych jest kilku, ale rzaden nie chce się przyznać. Sprawa zatem w toku. Wkurzające jest natomiast to, że te kradzieże odbywają się corocznie...
Jednakże, iżby się nie łamać całkowicie - wymyśliłam plan, którego sam Mefistofeles by się nie powstydził - pytanie jest tylko czy tego planu nie położy mi Jedna Jedyna osoba, która nie zdając sobie z tego sprawy, ma taką moc. Nieuświadomione moce są najgorsze. Murphy mawiał, że jeśli MOŻE coś nie wyjść to na pewno nie wyjdzie... On prawie nigdy się nie myli... Dlatego proszę z całych sił tą osobę - nierozwal mi tego planu przypadkiem, poprostu zgódź się na moją niewinną propozycję(boże ja powinnam robić za węża w Raju)...
Poprostu zgódź bez rzadnych komplikacji.
Ps. dodatkowo jeszcze ktoś ukradł Księżyc - nie widać go z mojego okna. Idę się powiesić po cichu...